27 Αυγούστου 2013

Ημέρες κατά των γυναικών

28-07-2013
Έχουν καθιερωθεί πολλές ημέρες, ημέρες εορτής ή μνήμης, παγκόσμιες ή  ευρωπαϊκές, υπέρ ή κατά, όπως η ευρωπαϊκή ημέρα προστασίας των προσωπικών δεδομένων (28 Ιανουαρίου), η παγκόσμια ημέρα κοινωνικής δικαιοσύνης (20 Φεβρουαρίου), η ημέρα της γυναίκας (8 Μαρτίου), η ημέρα κατά του ρατσισμού (21 Μαρτίου), η ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (19 Μαΐου) κ.λπ. κ.λπ. Δεν θα σχολιάσω τους λόγους για την καθιέρωση των ημερών αυτών, ούτε τους στόχους που υποτίθεται ότι επιτυγχάνονται. Και εφόσον ο “καθένας” αποφασίζει να αντιστοιχίσει μία ημέρα με ένα γεγονός, με μία ιδέα, με ένα θέμα, θα το κάνω κι εγώ. Όχι για μία ημέρα αλλά για πολλές. Για τις ημέρες Ιουλίου. Θα τις ονομάσω ημέρες μνήμης κατά των γυναικών. Η αφορμή είναι τα γεγονότα του Ιουλίου 2013. Οι λόγοι όμως είναι πολλοί, κυριολεκτικοί και μεταφορικοί, αλλά όλοι έχουν την ίδια σημασία: ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ.

Θα αντιστοιχίσω τις γυναίκες με τις έξι Κόρες, τις Καρυάτιδες, που αντί για κίονες στηρίζουν με το κεφάλι τους την οροφή του προστώου του Ερέχθειου, και μοιάζουν ότι χωρίς να νιώθουν κάποια πίεση είναι άξιες να κουβαλούν το βάρος του οικοδομήματος. Στις αρχές του 19ου αιώνα, μία από τις Καρυάτιδες αποσπάσθηκε από το λόρδο Έλγιν, μεταφέρθηκε στην Αγγλία και σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Οι υπόλοιπες πέντε βρίσκονται στο Μουσείο της Ακρόπολης [1].

Αλλά γιατί τα λέω αυτά; Σκέφτομαι πως αν παραλλήλιζα το Ερέχθειο με την Ελλάδα, η πρώτη Κόρη που έχει αφαιρεθεί είναι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Δεν ξέρω αν βρίσκεται σε κάποιο Μουσείο και την θαυμάζουν όλοι, πάντως στην χώρα μου δεν βρίσκεται. Έχει αποσπασθεί βίαια και χρόνια τώρα όλα λειτουργούν χωρίς αυτή, αλλά με βάση ένα αντίγραφό της που δήθεν είναι το Σύνταγμα με ένα περιτύλιγμα από Νόμους. Οι πέντε αδερφές ακόμα την περιμένουν. Είναι Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Η ΠΑΙΔΕΙΑ, Η ΥΓΕΙΑ, Η ΤΕΧΝΗ, Η ΕΡΓΑΣΙΑ και δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς τις συμβουλές της. Αποτελούν μουσειακά εκθέματα που όσο κι αν έχουν συντηρηθεί με τις πιο σύγχρονες, πρωτοποριακές και καινοτόμες μεθόδους, ωστόσο δεν επιτελούν το έργο τους. Δεν στηρίζουν δηλαδή το οικοδόμημα της Ελλάδας. Θα έλεγα μάλιστα ότι οι παραπάνω Κόρες συντηρήθηκαν μόνο για τα “μάτια του κόσμου”.

Ίσως είμαι λίγο αυστηρή ή απόλυτη, αλλά τα γεγονότα του φετινού Ιουλίου μπορούν να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενά μου. Με ποιον τρόπο λειτούργησε η Δημοκρατία, μέσα από ένα πολυνομοσχέδιο με επείγοντα μέτρα, που ούτε όσοι τα ψήφισαν δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν; Μόνο το γιατί ήξεραν, για την επόμενη δόση, που περισσότερο πλέον μοιάζει με δόση ναρκωτικών. Οι εθισμένοι υπουργοί κάνοντας σπασμωδικές κινήσεις βάζουν-βγάζουν-βάζουν-βγάζουν τροπολογίες, εξαιρέσεις, δηλώσεις… Τι συνέβη όταν αποφασίστηκε η κατάργηση ειδικοτήτων εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης; Πώς διασφαλίστηκε η Παιδεία για όλους και πώς αποσπάστηκε η Τέχνη από τη Δημόσια Εκπαίδευση; Με τα εγκαίνια ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων; Γιατί η Υγεία φεύγει από τα δημόσια σχολεία και τα νοσοκομεία; Για να κάνει την εμφάνισή όχι υγιής, αλλά λαβωμένη, στον ιδιωτικό τομέα; Που πήγε το δικαίωμα στην Εργασία; Με την αύξηση της ανεργίας και το μεροκάματο της πείνας; Οι πέντε αδερφές ψυχορραγούν εδώ και καιρό. Γιατί λείπει η Δικαιοσύνη. Και αν δεν επιστρέψει η Δικαιοσύνη θα τις βλέπουμε μόνο στα μουσεία. Άριστα συντηρημένες, αλλά αμίλητες, ακούνητες, αχρείαστες…

Αχρείαστες, όπως και οι γυναίκες εκπαιδευτικοί των ειδικοτήτων που καταργήθηκαν. Γιατί αν κοιτάξει κάποιος τον πίνακα (αυτόν που δεν έπρεπε να δημοσιευτεί, αλλά δεν πειράζει, προστατεύονται από το νόμο περί προσωπικών δεδομένων, που τον γιορτάζουμε την ημέρα προστασίας προσωπικών δεδομένων) το 75% των εκπαιδευτικών που τίθενται σε διαθεσιμότητα είναι γυναίκες. Όχι πως το υπόλοιπο 25% δεν είναι σημαντικό ποσοστό, αλλά το κράτος αποφάσισε να “εκτελέσει” κυρίως γυναίκες. Και να καταργήσει ειδικότητες που επιλέγονται κυρίως από κορίτσια. Η Ένωση Γυναικών Ελλάδος αναφέρει ότι «αυτό αποτελεί ένα ακόμη πλήγμα για τη θέση της γυναίκας στη χώρα μας σήμερα, η οποία καθημερινά επιδεινώνεται από την οικονομική κρίση. Οι μαθήτριες των 15 ετών εγκαταλείπονται χωρίς κανένα εφόδιο και χωρίς καμία δυνατότητα για σπουδές ή για επάγγελμα στην τύχη τους (Ποια θα είναι άραγε;)»[2].

Ποια θα είναι άραγε; Η τύχη όλων μας; Σκοπός δεν είναι άλλη μία καθιέρωση ημέρας μνήμης, αυτή τη φορά της γενοκτονίας των Ελλήνων από την τρόικα. Σκοπός είναι να βρούμε τη δύναμη για να ανατρέψουμε την κατάσταση. Την έχουμε χάσει, αλλά θα τη βρούμε. Για να επιστραφεί η Καρυάτιδα που μας έκλεψαν αρκεί να ενωθούμε όλοι μαζί σε ένα κίνημα, να μην είμαστε διασπασμένοι όπως μας θέλουν.

Στο βίντεο που ακολουθεί η Καρυάτιδα ζωντανεύει και ζητά την επιστροφή της στην Ελλάδα [3]. Η Δικαιοσύνη ζητά την επιστροφή της!


Πηγές:
[1] Φωτογραφία: Οι Καρυάτιδες από το Ερέχθειο στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, Credit Νίκος Δανιηλίδης.
[2] http://goo.gl/SYDZv3 (Δημοσίευση 16-07-2013)
[3] “I am Greek and I want to go home” είναι το σλόγκαν ενός βίντεο που δημιούργησε ένα κίνημα επιστροφής των ελληνικών αρχαιοτήτων, που βρίσκονται σε μουσεία του εξωτερικού, στην πατρίδα τους. Το κίνημα ξεκίνησε ως μια προσωπική έκφραση του καλλιτέχνη Άρη Καλογερόπουλου, ο οποίος ζητά την απονομή της δικαιοσύνης προβάλλοντας το τεράστιας ιστορικής σημασίας πολιτιστικό πρόβλημα. Διαθέσιμο στο http://www.iamgreek.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου